Petra's homepage

 

Experiences of a Dutch Journalist

 
 

 

  
Zaterdag 5 juli 2008

Beangstigende briefings

Hoi allemaal,

De computerproblemen zijn getackled, ik zit nu achter mijn eigen laptopje in een met airco gekoelde perskamer, kamer 15 van VIP chalet 5. Het is eigenlijk de kamer van Volkskrantcorrespondent Deedee Derksen en fotograaf Guus, maar zij zijn twee dagen op pad. Precies tegenover hen is mijn slaapkamer. Er staan twee stapelbedden, maar ik heb het rijk alleen! Dat gaat voor de meeste mensen niet op. Iedereen deelt hier een kamer met 1 of meer mensen, behalve de hoogste rangen. Geluk dus. De kamers zijn gepantserde containers die een mortiergranaat zouden moeten overleven. Er omheen staan ook nog eens zakken gevuld met stenen. Je loopt dus eigenlijk letterlijk een bunker in naar je slaapplaats; in een bunker zitten ongeveer 24 containers. In Irak schijnt het minder goed te zijn geregeld; de kampcommandant zei dat de lessen uit Irak zijn meegenomen bij de bouw van het kamp; er is voor gekozen om gepantserd te slapen.

Dan heb ik me te houden aan de volgende gedragsregels:

- Aanstootgevend gedrag wordt niet getolereerd en zal in de meeste gevallen leiden tot repatriëring. Onder dit gedrag wordt verstaan:

- Het plegen van seksueel getinte handelingen in het openbaar of in de slaapplaats zodanig dat anderen dit kunnen aanschouwen dan wel daar hinder va ondervinden;

- Meenemen, aanschaffen, tonen of verspreiden van pornografische lectuur en afbeeldingen;

- Gemengd douchen en/of slapen;

- U verplaatst zich gekleed naar de wasgelegenheid.

Maffe is dan wel dat de wasgelegenheid gemengd is. Ik moet dus mijn tanden poetsen tussen de piesende militairen.

Bij de eerste briefing kreeg ik uitleg over de verschillende alarmen. Een Nederlands luchtalarm betekent dat er inkomend vuur is: meteen naar een gepantserde container gaan betekent dat. Dan is er het geluid van een dronken kameel: dat is friendly fire. Als een hoog en schel geluid klinkt dan is er sprake van indringers. Verder is er nog een gecomponeerd geluid a la dj Tiësto: dat betekent dat het medisch personeel moet uitrukken omdat er sprake is van veel gewonden. Een monotoon geluid vertelt dat alles weer veilig is. Gelukkig heb ik ze nog niet gehoord; het enige geluid wat je hoort zijn de troepen die oefenen met mortiergranaten; die schieten ze af in een lege vallei.

De ring rond het kamp is 16km, maar waar ik mag lopen is maar een paar kilometer. De Australiërs en een paar Amerikanen hebben weer hun eigen gedeelte. Gisteren een rondleiding gekregen langs de binnenring. Er staan allerlei posten rond het kamp, die worden bewaakt door het Afghaanse Security Guard; binnen de ring wordt de bewaking gedaan door de Nederlanders en de Australiërs.

Gisteren een interview opgenomen met een psychiater die hier is om militairen te interviewen over moeilijke keuzes. Bijvoorbeeld: schiet ik wel of schiet ik niet. Ik was hem tegen gekomen op de heenreis en had het dus verder zelf geregeld. Toch wilde de voorlichter van defensie bij het interview zijn. Protest hielp niet. Hij greep nog in ook. De psychiater sprak over ‘het gepleegde feit’ en doelde dan op die handeling waarvan de keuze zo moeilijk was. Dat moet ik eruit knippen.  Heel irritant. Maar verder is het wel buitengewoon handig. Ik hoef maar een onderwerp te suggereren en ze gaan zelf al sprekers regelen.

Vandaag het vervolg van dat onderwerp over moeilijke keuzes opnemen: een interview met een verpleegkundige die te maken heeft met dilemma’s wel of niet behandelen (ze moet nog instemmen). En ik volg een man die 24 uur fietst voor kinderkanker. Dat vind ik eigenlijk geen onderwerp, maar het is makkelijker te deleten dan later op te nemen, en het schetst de sfeer wel van hoe het is om hier te leven. Zondag is hier een lokale markt op het kamp. Ik ga daar heen met een vrouwelijk militair een boerka kopen en sjaals terwijl zij me vertelt over omgangsvormen (mannen schudden hier gewoon de hand van vrouwen; het hoofd van de Afghaanse Nationale Politie schudde mij de hand toen ik daar was en hij keek me zelfs nog aan ook; een paar andere Afghanen keken me niet aan). En ben nog van plan een portretje te maken van de geestelijke hier. Zondagochtend om 10u is zijn laatste dienst. Hopelijk zit hij vol met mooie verhalen.

Maandag dus pas naar Chora. De reis wordt niet verplaatst, maar ingekort. Ben ik niet zo rouwig om eerlijk gezegd. Luxer dan dit kamp is er in de wijde omgeving niet te vinden....

Liefs,

Petra

Hier is een selectie te horen van de reportages:

Hier zijn foto's te zien van Afghanistan: